Zapalenie gruczołu krokowego i jego leczenie

Zapalenie gruczołu krokowego to proces zapalny zachodzący w gruczole krokowym. Według danych medycznych leczenie zapalenia gruczołu krokowego jest wymagane u około 50% silniejszej płci, która ma ponad 50 lat. Jednak lekarze są pewni, że rzeczywiste liczby są znacznie wyższe. W grupie ryzyka znajdują się osoby, które prowadzą mało aktywny tryb życia, cierpią na przewlekłe zaparcia, nie mają regularnego życia seksualnego lub, przeciwnie, są zbyt chaotyczne.

Zagrożeni są również ci, którzy muszą pracować w pozycji siedzącej przez osiem lub więcej godzin z rzędu, a także ci, którzy cierpieli na zakaźne patologie układu moczowo-płciowego, cierpią na alkoholizm. Funkcje prostaty są związane odpowiednio z procesami rozrodczymi i moczowymi, w patologiach prostaty zaburzenia wpływają przede wszystkim na zdolność rozrodczą i możliwość prawidłowego opróżniania pęcherza.

Dlaczego rozwija się zapalenie gruczołu krokowego?

Zastanówmy się, w wyniku wpływu jakich czynników może powstać zapalenie gruczołu krokowego. Są podzielone na dwie grupy:

• Niezakaźny.Potrafi wywołać powstawanie zastoinowego zapalenia gruczołu krokowego. Należą do nich hipotermia, niewystarczająco wysoka odporność, brak aktywności fizycznej, nadmierna aktywność seksualna lub długotrwała abstynencja, uzależnienie od alkoholu.
• Zakaźny.Należą do nich infekcje seksualne (rzęsistkowica, rzeżączka, chlamydia i inne) oraz przewlekłe, w szczególności zapalenie zatok, zapalenie migdałków lub patologie nerek, infekcja w przypadku operacji narządów miednicy.

Szereg czynników zwiększających ryzyko rozwoju choroby obejmuje stagnację limfy lub krwi w okolicy miednicy, problemy z hormonami, uszkodzenie gruczołu krokowego. Najczęściej - w 86% - rolę patogenu pełni Escherichia coli, następnie Proteus, Pseudomonas aeruginosa i enterokoki. Czasami specyficzne infekcje mogą powodować patologię, w tym bladą treponemę, pałeczka Kocha i inne patogeny.

Oznaki rozwoju procesów zapalnych

Najbardziej charakterystycznym objawem zapalenia gruczołu krokowego jest upośledzona funkcjonalność układu moczowego, uzasadniona powiększeniem gruczołu krokowego. W rezultacie kanał cewki moczowej jest ściśnięty, ale jeśli objawy i leczenie wynikające z zapalenia gruczołu krokowego zostaną zignorowane, stan zapalny wywołuje rozwój miażdżycy szyi pęcherza, a w szczególnie ciężkim przebiegu choroby istnieje ryzyko całkowitego zablokowania moczowodu. Drugim objawem związanym z chorobą jest naruszenie funkcji seksualnych, które objawia się osłabieniem erekcji i orgazmu. Ostatecznie, wraz z dalszym rozwojem patologii, może powstać niepłodność i impotencja. I to nie wszystkie oznaki, obecność zapalenia gruczołu krokowego wskazuje:

• Uczucie pieczenia w cewce moczowej lub kroczu.
• Dyskomfort w prostacie i pęcherzu w przypadku defekacji.
• Zbyt częste i silne pragnienie opróżnienia pęcherza.
• Przerywane i trudne oddawanie moczu.
• W przypadku opróżniania jelit, mocz zaczyna odstawać od kanału cewki moczowej.
• W moczu obserwuje się wtrącenia przypominające nitki.
• W nocy pojawia się nieuzasadniona erekcja.
• W trakcie stosunku odnotowuje się zbyt szybki wytrysk.
• Erekcja słabnie, a orgazm nie staje się tak jasny.

Ponadto pogarsza się ogólne samopoczucie, pojawia się depresja i lęk, osoba czuje się przygnębiona, a zmęczenie wzrasta.

Ważny.Objawy nie pojawiają się w tym samym czasie, więc nie ma potrzeby zwlekać, jeśli znajdzie się kilka podejrzanych objawów, należy udać się do lekarza.

Jeśli problemy są ignorowane, stopniowo rozwijają się inne objawy, wśród których najbardziej uderzający jest ból, który pojawia się w mosznie, kroczu, u podstawy prącia. Na liście późnych objawów znajduje się niepłodność, ponieważ mimo produkcji plemników ich ruchliwość jest niewystarczająca. Jeśli bóle zaczynają narastać, można podejrzewać tworzenie się kamieni w gruczole krokowym. Ich eliminacja jest znacznie trudniejsza niż kamieni nerkowych, a jedynym wyjściem jest przyjmowanie leków, które spowolnią wzrost istniejących nacieków i pojawienie się nowych. Niestety dość często ofiary zwracają się o pomoc, gdy choroba przechodzi do etapu, w którym występuje negatywny wpływ na inne narządy. W efekcie skuteczne leczenie wymaga zaangażowania innych specjalistów.

Biorąc pod uwagę, że postać zapalenia gruczołu krokowego może być ostra lub przewlekła, istnieją pewne różnice w objawach. Tak więc wraz z rozwojem ostrej patologii choroba może przebiegać w trzech etapach, z których każdy charakteryzuje się pewnymi cechami:

• Ostre nieżytowe zapalenie gruczołu krokowego. Oddawanie moczu staje się częste, w większości przypadków bolesne, a ból można podawać w okolicy krocza i kości krzyżowej.
• Grudkowe zapalenie gruczołu krokowego o ostrym przebiegu. Ból charakteryzuje się zwiększonym nasileniem odbytu, jeszcze bardziej nasilonym podczas wypróżnień. Wydalanie moczu jest trudne, wychodzi cienkim strumieniem, czasami pojawiają się opóźnienia. Rozwija się stan podgorączkowy lub umiarkowana hipertermia.
• Ostre miąższowe zapalenie gruczołu krokowego. Ogólne zatrucie objawia się dość wyraźnie, temperatura może wzrosnąć do 38-40 ° C, pojawiają się dreszcze, możliwe jest ostre zatrzymanie moczu i problemy z wypróżnianiem. W okolicy krocza występują ostre bóle o charakterze pulsującym.

Jeśli chodzi o przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, czasami wynika ono z ostrej postaci, ale znacznie częściej powstaje pierwotna patologia, której towarzyszą wymazane objawy. Wzrost temperatury jest niewielki, pojawia się dyskomfort w kroczu, łagodna bolesność, która jest szczególnie zauważalna podczas oddawania moczu i defekacji.

Postać przewlekła może rozwijać się przez długi czas, poprzedzona jest stagnacją krwi w drobnych naczyniach, która może napływać do początkowego stadium zapalnego. Ta forma charakteryzuje się trzema zespołami:

• bolesny. Z powodu zapalenia dróg nerwowych ból może być zarówno słaby, bolesny z natury, jak i silny, a jego charakter może się zmieniać podczas wytrysku, wraz ze zwiększoną aktywnością seksualną lub abstynencją. Ból może promieniować do krocza, kości krzyżowej lub moszny, w niektórych przypadkach do okolicy lędźwiowej.
• Dysuric. Z powodu stanu zapalnego zwiększa się wielkość prostaty, moczowód zaczyna się ściskać, a jego światło zmniejsza się. Stąd częsta potrzeba oddania moczu, uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza. Najczęściej takie zjawiska obserwuje się we wczesnych stadiach rozwoju choroby przewlekłej. W miarę rozwoju patologii powstaje kompensacyjny przerost tkanek mięśniowych pęcherza. W tym czasie objawy stają się słabsze, po czym ponownie się nasilają.
• Zaburzenia seksualne. Stopień zaburzenia zależy od wielu czynników. Skargi mogą dotyczyć pojawienia się nocnej erekcji, jej osłabienia lub zaniku orgazmów. Wytrysk może być przyspieszony, bolesny, w rezultacie pacjent może całkowicie odmówić kontaktu seksualnego.

Ważny.Z biegiem czasu zaburzenia seksualne nasilają się, jeśli zlekceważy się terminowe leczenie i rozpocznie się choroba, impotencja może stać się wynikiem przewlekłej postaci.

Jak diagnozuje się chorobę

Pomimo dość wyrazistych objawów tylko urolog może postawić trafną diagnozę na podstawie wywiadu, testów i badania przeprowadzonego różnymi metodami. Zbiór anamnezy pozwala wyjaśnić szereg pytań, w tym:

• Czas trwania rozwoju patologii.
• Sekwencja objawów.
• Okresy zaostrzeń i czynniki, zarówno domowe, jak i zawodowe, prowokujące to zjawisko.
• Obecność historii chorób przenoszonych drogą płciową.
• Informacje o życiu seksualnym ofiary.
• Informacje o wcześniejszym leczeniu, o uzyskanych wynikach.
• Czy jest jakaś historia ogólnoustrojowych i innych patologii, operacji wpływających na narządy miednicy.

Zgodnie z otrzymanymi od pacjenta informacjami urolog opracowuje plan kolejnego badania. Pierwszym etapem jest badanie palpacyjne doodbytnicze, podczas którego wyczuwa się również mosznę. W takim przypadku pacjent będzie musiał zająć różne pozycje. Omacując mosznę lekarz ocenia jej kształt, wielkość, stan warstwy skóry, ruchomość jąder i konsystencję. Sondowanie powrózka nasiennego pozwala określić poszczególne części, obecność żylaków, nacieki zapalne.

Kolejnym krokiem w zbieraniu informacji dotyczących rozwoju patologii i stanu pacjenta są badania laboratoryjne. Lista wymaganych testów obejmuje:

• Badanie moczu - ogólne, bakteriologiczne, cytologiczne.
• Ogólne badanie krwi.
• Wybór wymazu z cewki moczowej, do którego używana jest specjalna sonda.
• Analiza wydzieliny gruczołu krokowego, niezbędna w przypadku podejrzenia przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego.
• Badanie PCR, które pozwala zidentyfikować ukryte infekcje przenoszone podczas stosunku płciowego.
• Prowadzenie spermogramu.

Ponadto w przypadku, gdy wiek pacjenta przekracza 50 lat i podejrzewa się raka prostaty, wymagane jest badanie poziomu antygenu specyficznego dla prostaty – PSA.

Diagnostyka instrumentalna opiera się głównie na wykorzystaniu ultradźwięków. Ultradźwięki dają dość pouczające wyniki, będąc jednocześnie niedrogą i niedrogą metodą. Ultradźwięki mogą diagnozować ostre i przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, wykazują obecność kamieni, ropnie, określają stopień ucisku kanału cewki moczowej. W medycynie opracowano dwie metody ultrasonografii – za pomocą czujnika transrektalnego oraz przez przednią ścianę otrzewnej. Pierwsza metoda jest bardziej pouczająca, ale może również powodować znaczny dyskomfort. Dotyczy również:

• Uroflowmetria - pozwala określić szybkość przepływu moczu, drożność kanału, zdolność wypieracza do skurczu.
• Cystoskopia jest przepisywana w przypadku urazów, które wpływają na narządy układu moczowo-płciowego, w obecności krwiomoczu.
• Czasami konieczne jest wykonanie CT, biopsji, ultrasonografii przezcewkowej.

Biorąc pod uwagę uzyskane wyniki, dla każdego pacjenta opracowywany jest indywidualny schemat terapeutyczny. Jednocześnie należy pamiętać o potrzebie zintegrowanego podejścia i różnorodności działań terapeutycznych.

Jak leczyć zapalenie gruczołu krokowego w standardowy sposób

Podstawą leczenia każdej postaci zapalenia gruczołu krokowego jest stosowanie leków przeciwdrobnoustrojowych. Ich działanie ma na celu wyeliminowanie drobnoustrojów chorobotwórczych wpływających na przewód moczowo-płciowy. Leczenie ostrego zapalenia gruczołu krokowego, które często jest niezwykle trudne, polega na dożylnym podaniu leków. Powszechnie przepisywane antybiotyki obejmują:

• Grupa leków penicylinowych o szerokim spektrum działania.
• Cefalosporyny trzeciej generacji.
• Fluorochinolony można podawać same lub w połączeniu z aminoglikozydami.

Po powrocie stanu poszkodowanego do normy i wyeliminowaniu najgroźniejszych objawów, stosowanie środków przeciwdrobnoustrojowych jest kontynuowane, dopiero na tym etapie dozwolone jest ich stosowanie w postaci tabletek. Z reguły chorobę można wyeliminować w ciągu dwóch lub czterech tygodni.

Ważny.W przypadku leczenia ostrej postaci zapalenia gruczołu krokowego zabrania się odmowy ich samodzielnego przyjmowania. Choroba jest leczona do czasu całkowitego wyeliminowania objawów infekcji, temperatura spada do normalnego poziomu.

Leczenie przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego powinno uwzględniać przyczyny rozwoju procesu zapalnego, rodzaj patogenu. Terapia przeciwdrobnoustrojowa charakteryzuje się długim okresem, jeśli chodzi o wybór, preferowane są leki z grupy fluorochinolonów, biorąc pod uwagę, że większość drobnoustrojów wywołujących stan zapalny w gruczole krokowym jest wrażliwa na takie substancje. W leczeniu zapalenia gruczołu krokowego u mężczyzn leki obejmują nie tylko antybiotyki, stosuje się je:

• Blokery alfa. Takie leki rozluźniają gładkie mięśnie cewki moczowej i szyjki macicy, poprawiając w ten sposób odpływ moczu. Alfa-blokery nie leczą zapalenia gruczołu krokowego, ale usuwają negatywne objawy wywołane rozwojem choroby.
• Przypisz leki przeciwzapalne, czopki, które zawierają składniki ziołowe.
• Zarówno w przewlekłych, jak i ostrych postaciach patologii mogą być wymagane środki przeciwbólowe.

Jak pokazuje praktyka, skuteczne leczenie zapalenia gruczołu krokowego nie pozwala wybrać tylko jednego leku, który może pomóc każdemu pacjentowi. Istnieje jednak lista najskuteczniejszych leków, które są najczęściej przepisywane:

• Preparat z ekstraktem z prostaty bydlęcej. Jego odbiór pozwala zmniejszyć, a czasem całkowicie wyeliminować obrzęk tkanek. Ponadto narzędzie działa bakteriostatycznie na mikroflorę, obniża poziom leukocytów.
• Środek, który zmniejsza obrzęk i zakrzepicę, eliminuje stagnację wydzieliny i infiltrację leukocytów.
• Inhibitor 5-alfa reduktazy typu II. Narzędzie wpływa na ilość PSA.
• Produkt oparty na składnikach ziołowych, głównym składnikiem jest ekstrakt z owoców palmy sabałowej.
• Ziołowy środek na bazie pestek dyni. Pomaga wyeliminować problem na początkowych etapach jego powstawania, normalizuje proces moczowy, zmniejsza uczucie bólu i wzmacnia potencję.

Oprócz leków urolodzy są nie mniej skłonni przepisywać stosowanie technik fizjoterapeutycznych. Jest to zastosowanie mikroclysters, masażu prostaty, kąpieli sitz, elektrostymulacji, magnetoterapii i galwanizacji i wielu innych. Dodatkową metodą leczenia są receptury medycyny tradycyjnej.

Medycyna tradycyjna w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego

Alternatywne leczenie zapalenia gruczołu krokowego to okazja do pozbycia się patologii w domu za pomocą naparów ziołowych, wywarów, maści i innych domowych środków. Należy jednak pamiętać o kilku prostych zasadach:

• Przed użyciem każdą receptę należy uzgodnić z lekarzem prowadzącym.
• Przepisy ludowe powinny być stosowane we wczesnych stadiach powstawania patologii - wtedy są najbardziej skuteczne.
• Korzystanie z takich funduszy jest wymagane równolegle ze standardowymi lekami.
• Przy wytwarzaniu leków zgodnie z receptami uzdrowicieli należy skrupulatnie przestrzegać dawkowania. To samo dotyczy otrzymywania środków.

Teraz rozważ najpopularniejsze przepisy, dzięki którym możesz leczyć zapalenie gruczołu krokowego u mężczyzn. Jednym z najskuteczniejszych przepisów są te, które wykorzystują pestki dyni:

• Prażone nasiona w ilości 500 gramów należy zmielić w maszynce do mięsa.
• Dodaj do mieszanki 200 gramów naturalnego miodu.
• Uformuj kulki z masy, każda powinna ważyć 10 gramów.
• Włóż kulki do lodówki.
• Rano i wieczorem na czczo należy zjeść jedną kulkę, po naturalnym podgrzaniu do temperatury pokojowej.

Możesz użyć suszonej kory osiki. Aby to zrobić, 100 gramów składnika wlewa się z 200 gramami wódki. Wymagane jest naleganie na środek zaradczy w ciągu 14 dni. Następnie napar jest filtrowany, należy pić 20 kropli dziennie, rozcieńczając je dowolnym napojem.

W przypadku zapalenia gruczołu krokowego pomocny jest świeży naturalny sok z marchwi i dyni. Należy go pić dwa razy dziennie, najlepiej przed posiłkiem, objętość każdej porcji to 200 gramów. Proporcje produktów są następujące - na każdy kilogram miąższu dyni przypada 3-4 średniej wielkości marchewki.

Działanie terapeutyczne może mieć pietruszka, kasztan i inne składniki roślinne, a także propolis. Dieta powinna zawierać jak najwięcej pomarańczy, jagód i truskawek, pestek dyni. Oto kilka bardziej popularnych przepisów:

• Wywar z pietruszki. Cztery małe łyżki nasion należy zmiażdżyć i wlać do 400 ml przegotowanej wody. Następnie lekarstwo gotuje się na małym ogniu, filtruje i codziennie przyjmuje dużą łyżkę.
• Nasiona dyni. Najprostszym przepisem, który nie wymaga przygotowania, jest spożywanie co najmniej 30 nasion dziennie. Jednak ten przepis jest dobry tylko na najwcześniejszym etapie powstawania patologii.
• Sok z topinamburu. Owoce skręca się w maszynce do mięsa, wyciska sok, pije 1/3 szklanki dziennie.

Co się stanie, jeśli zignorujesz leczenie zapalenia gruczołu krokowego? Konsekwencje nikogo nie ucieszą - po rozwoju postaci przewlekłej rozpocznie się niedrożność pęcherza, rozwinie się niepłodność i powstanie nawracające zapalenie pęcherza. Często dochodzi do zwężenia cewki moczowej, pojawienia się odmiedniczkowego zapalenia nerek, sepsy, ropnia gruczołu. Niektóre stany wymagają interwencji chirurgicznej. Częste powikłania postaci przewlekłej obejmują procesy zapalne w najądrza i same w sobie.

Głównym środkiem zapobiegawczym w celu uniknięcia powikłań i rozwoju patologii jest zdrowy styl życia. Biorąc pod uwagę, że zastoje krwi bardzo często prowadzą do rozwoju patologii, siedzący tryb życia należy rekompensować aktywnym odpoczynkiem i ćwiczeniami. Należy również unikać hipotermii, prowadzić miarowe i chronione życie seksualne.